Pan Bóg chce nas obdarowywać wszystkim, co do życia w jedności z Nim potrzebne. Nie zostawił nas samych i bezsilnych. Sakramenty to szczególne chwile, w których dostajemy moc Bożą. Ponieważ jesteśmy ludźmi, potrzebujemy realnych znaków i obrzędów, żeby przeżyć takie chwile. Sakramenty nie działają automatycznie. Jesteśmy wolni i Pan Bóg może nam dać, to co chcemy przyjąć. Dlatego do skuteczności sakramentu potrzebuje naszej otwartości i gotowości do przyjęcia daru. Sakramenty są skuteczne nie dlatego, że ci, którzy je sprawują są święci, ale dlatego, że przez nich działa sam Jezus Chrystus. Oczywiście dobrze jest, jeśli ci, którzy ich udzielają czyli szafarze- dawali przykład dobrego życia. Sakramentów jest siedem:

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Bierzmowanie-teraz sam wybierasz Jezusa Chrystusa jako Pana.

Instrukcja obsługi- co potrzebne

• potrzebny jest kandydat i biskup. Zapotrzebowanie na biskupa należy zgłosić w kurii diecezjalnej, która organizuje przygotowania do sakramentu. Większość młodych ludzi otrzymuje ten sakrament w wieku gimnazjalnym, ale można go przyjąć w każdym wieku.
• świadek bierzmowania- katolik, który towarzyszy na drodze wiary. Najczęściej jedno z rodziców chrzestnych.
• przemyślana i przemodlona decyzja – Pan Bóg traktuje nas poważnie i chce nas wesprzeć darami swojego Ducha, a tego nie można lekceważyć.
• strój uroczysty, ale nie ma tu reguł.

Jak to wygląda?

Biskup wkłada ręce  na głowę bierzmowanego, i znaczy mu czoło krzyżmem- olejami święconymi w Wielki Czwartek.  Włożenie rąk oznacza wybranie i wezwanie Ducha Świętego do wybranego. Namaszczenie czoła olejami- naznaczenie na zawsze, „znamię” Boga. Biskup wypowiada słowa:”Przyjmij znamię Daru Ducha Świętego.” Świadek w tym czasie trzyma rękę na ramieniu bierzmowanego na znak jedności i wsparcia na wybranej drodze. To jakby pasowanie na rycerza Chrystusowego. 

 Eucharystia–klik– rozdział Msza Święta

Pojednanie czyli spowiedź. Powrót do domu

Wyznajemy winy Temu, który nas kocha. To sakrament miłości. Z pełnym zaufaniem oddajemy nasze życie Chrystusowi, przepraszając za …właśnie brak miłości wobec Niego i bliźnich, którzy są naszymi braćmi. I znów jesteśmy razem z Bogiem i ludźmi. Tego sakramentu udziela ksiądz. Obowiązuje go tajemnica spowiedzi, to znaczy w żadnym przypadku nie wolno mu zdradzić tego, co wyznałeś w czasie spowiedzi. Ksiądz sam może być człowiekiem słabym, ale w tym momencie to nie z człowiekiem a z Panem Bogiem rozmawiasz. Ksiądz jest tylko pośrednikiem. W chwili przystępowania do sakramentu pojednania stajesz się penitentem. Instrukcja obsługi

• najpierw rachunek sumienia- czyli spojrzyj na swoje życie w świetle przykazań Bożych. Potem jeszcze uściślij, czy kierunek, jaki w życiu wybierasz , w codzienności, to kierunek→Bóg→miłość→pokój. Sięgnij do Błogosławieństw.
• zastanów się, co najbardziej ci przeszkadza w osiągnięciu pokoju serca- wskaż w ten sposób Bogu, którą „dziurę” w duszy pozwalasz Mu załatać. Tak, jakby wybrać najpilniejsze do opatrzenia rany.
• znajdź księdza, który spowiada. We wszystkich kościołach jest to wypisane przy wejściu. Można też poprosić księdza o spowiedź w każdej chwili, kiedy jest osiągalny. Nie powinien odmówić.
• zwyczajowym miejscem spowiedzi jest konfesjonał– taka „budka” w kościele, skonstruowana tak, żeby zapewnić dyskrecję. Inni nie powinni słyszeć twoich grzechów. Można jednak spowiadać się w każdych okolicznościach, również poza kościołem.
• uklęknij, zrób znak krzyża, wszak z panem Bogiem trzeba się przywitać. Powiedz najpierw, kiedy byłeś ostatni raz u spowiedzi, nawet jeśli to było 100 lat temu, czy wtedy otrzymałeś rozgrzeszenie, czyli czy powróciłeś do pełnej przyjaźni z Bogiem. Każda spowiedź jest wyznaniem jakiejś krzywdy, zła przez nas wyrządzonego. Czy starałeś się naprawić to zło.
• wyznaj swoje słabości – pamiętaj- ksiądz się niczym nie zgorszy ani nie zdziwi. O nie jest od osądzania, tylko od rozdawania Bożego przebaczenia.
• wysłuchaj jego rad, nawet jeśli mogą się wydawać dziwne. W razie czego- zapytaj o radę lub wyjaśnienie. Udzieli jej według swoich ludzkich możliwości, ale z nim jest Pan Bóg, który działa przez Ducha Świętego.
• na końcu ksiądz udzieli ci rozgrzeszenia- mocą przekazaną mu przez samego Chrystusa- wymazuje z twojego życia wszystko, co do tej pory zrobiłeś złego. Także to, czego nie zrobiłeś dobrego, a mogłeś. Jesteś znów w objęciach nieskończonej Miłości Ojca i możesz zaczynać z czystą kartą, uzbrojony Jego mocą do dobra. Pod jednym warunkiem- że rzeczywiście żałujesz i rzeczywiście chcesz być lepszy. Zapamiętaj, co jako pokutę- wyraz twojego żalu za grzechy, zada ci kapłan. Zazwyczaj jest jakaś modlitwa. Uczciwie to wykonaj, bo Pan Bóg doceni twój mały wysiłek. To jak kwiatek na przeprosiny.
• moment, w którym Bóg przygarnia cię znowu jak swoje dziecko kapłan wyraża słowami:

Bóg, Ojciec Miłosierdzia, który pojednał świat ze Sobą przez śmierć i zmartwychwstanie Swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam tobie grzechy w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Odpowiedz AMEN Następnie kapłan mówi: Wysławiajmy Pana bo jest dobry.  odpowiedz: Bo Jego miłosierdzie trwa na wieki. I ksiądz kończy: Pan odpuścił tobie grzechy. Idź w pokoju. No i znów jesteś w domu Ojca. Pomódl się zapraszając Go do swojego życia, a szczególnie poproś, żeby uleczył twoje słabe punkty. Razem z Nim dasz radę!

Ten sakrament można przyjmować wiele razy. Jeśli chory nie może się wyspowiadać, a ma takie pragnienie, przyjmując sakrament chorych otrzymuje odpuszczenie grzechów. Instrukcja obsługi: Nie trzeba czekać do ostatniej chwili z przyjęciem tego sakramentu. Wręcz przeciwnie- w każdej cięższej chorobie można go przyjąć. Zaprosić Boże Miłosierdzie do naszego cierpienia. To nie jest „ostanie namaszczenie”, ale sakrament życia z cierpieniem, ulgi w cierpieniu. 

• ksiądz- przychodzi z olejami chorych. 
• trzeba przygotować stolik, mały obrus lub serwetkę, na której postawić krzyżyk, świecę-symbol Chrystusowego światła
• ksiądz wypowiada nad chorym słowa:  Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. AMEN i naciera mu czoło i dłonie święconym specjalnie olejem 
• obecni modlą się razem z chorym i księdzem, prosząc o uzdrowienie duszy i ciała.
• w wielu parafiach organizuje się uroczyste namaszczenie chorych. Wtedy przychodzą lub też przywozi się ich do kościoła.

 Małżeństwo

Tego sakramentu kobieta i mężczyzna udzielają sobie sami nawzajem, a ksiądz jest świadkiem ze strony Kościoła.

Związek łączący miłością kobietę i mężczyznę był od początku w planach Bożych. To nie ludzie to wymyślili. Jeśli człowiek jest stworzony do miłości, na obraz i podobieństwo Boże, to zasadą miłości jest oddanie się drugiej osobie, zjednoczenie z nią, obdarowywanie i przyjmowanie darów.  Miłość jest pełna kiedy przynosi owoce- tworzy coś nowego. W przypadku małżeństwa naturalnym owocem miłości jest dziecko.  Do miłości „naturalnej” w sakramencie małżeństwa zaprasza się Boga samego i oboje małżonkowie otrzymują siłę, mądrość i umocnienie. Wkraczają jednocześnie w Tajemnicę Trójcy Świętej- nieustanną wymianę miłości między trzema Osobami tego samego Boga.  Poprzez twórczą wzajemną miłość przemieniają ten świat sami wzrastając duchowo. Mężczyzna i kobieta mają różne dary i uzupełniają się wzajemnie aż do pełnego uzupełnienia w akcie seksualnym. Wtedy stają się „jednym ciałem’ jedną duszą. Dają życie. Nawet jeśli nie mogą mieć dzieci, ich małżeństwo nie traci swojego sensu, ponieważ miłość między nimi mogą przelać w inny sposób ludziom, szczególnie tym, których jej pozbawiono. To zaszczytna rola- dawanie życia, z mandatu Boga -Twórcy życia. 

Jak się przygotować:

• Ze względu na wagę tego sakramentu, który jest decyzją na całe życie, Kościół przygotowuje kandydatów poprzez kursy przedmałżeńskie.
• Zakochanie to nie miłość, zatem- nie za szybko do ołtarza. Najpierw poznajcie się dobrze i zobaczcie, czy rzeczywiście chcecie razem przejść przez życie.
• Jeśli decyzja podjęta- zgłoście się do parafii. Ksiądz pokieruje dalej. Potrzebne będą dokumenty:

-świadectwo chrztu,

-na ogół świadectwo bierzmowania, choć przyjęcie tego sakramentu nie jest koniczne do małżeństwa. Jednak świadczy o naszym zaangażowaniu w życie z Bogiem.

-zaświadczenie o ukończeniu kursu przedmałżeńskiego/warto porozmawiać z innymi, już po ślubie, gdzie takie kursy są po prostu ciekawe i dobre/,

-oczywiście dowody osobiste i w przypadku ślubu tzw.konkordatowego, czyli jesli chcecie, żeby wasze małżeństwo było zgłoszone do Urzędu Stanu Cywilnego- zaświadczenie z tego urzędu, że nie ma przeszkód formalnych, czyli oboje jesteście stanu wolnego.

-Przed ślubem ksiądz w parafii ogłasza waszą decyzję- tzw. zapowiedzi. Gdyby ktokolwiek wiedział o okolicznościach, które uniemożliwiają zawarcie małżeństwa ma obowiązek zawiadomić księdza. To dla bezpieczeństwa. Może się zdarzyć, że kandydat/tka ukrywa fakt np że …..jest już żonaty lub zawarł wcześniej małżeństwo w Kościele. Sakrament małżeństwa przyjmuje się w sposób ważny tylko raz.

• No a potem …sami wiecie. Obrączki, świadkowie, suknie, garnitury, wesele i życie. Oby szczęśliwe. Pamiętajcie- miłość to nie słodkie uczucia. To wierność, przyjaźń, wzajemne przebaczanie i troska o siebie nawzajem. To nie przygoda dla leniuchów i egoistów.

Uwaga: współżycie dwojga ludzi niezwiązanych sakramentem małżeństwa jest wyproszeniem pana Boga za drzwi. Można, tylko potem nie miejmy do Niego pretensji, że się nie udało. Seks to nie miłość. Akt seksualny jest ostatnim etapem miłości- całkowitym oddaniem i zjednoczeniem dwojga ludzi, najbardziej intymnym. Rozdawanie tego, co mamy najcenniejsze na prawo i lewo niszczy nas i zubaża. Zachowaj to, co najcenniejsze w tobie dla osoby, która chce to przyjąć i dać wzajem siebie na zawsze. Czystość przedmałżeńska i wierność małżeńska to drogowskaz do powodzenia. Pan Bóg go daje, ale człowiek wybiera.

• Jak to wygląda:

po czytaniach tekstów z Pisma Świętego/w trakcje liturgii/ narzeczeni zbliżają się do ołtarza:Kapłan: (Imię i imię) wysłuchaliście słowa Bożego i przypomnieliście sobie znaczenie ludzkiej miłości i małżeństwa. W imieniu Kościoła pytam was, jakie są wasze postanowienia:

(Imię i imię) czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński?.

· Narzeczeni odpowiadają: Chcemy.

· Kapłan: Czy chcecie wytrwać w tym związku w zdrowiu i chorobie, w dobrej i zlej doli, aż do końca życia?

· Narzeczeni: Chcemy.

· Kapłan: Czy chcecie z miłością przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym was Bóg obdarzy?

· Narzeczeni: Chcemy.

Kapłan: Prośmy Ducha Świętego, aby uświęcił ten związek i dał narzeczonym łaskę wytrwania. Niech ich miłość przez Niego umocniona stanie się znakiem miłości Chrystusa i Kościoła.

Następnie wszyscy zebrani śpiewają stojąc hymn do Ducha Świętego „O Stworzycielu Duchu, przyjdź”:

O Stworzycielu, Duchu, przyjdź,

Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg.

Niebieską łaskę zesłać racz

Sercom, co dziełem są Twych rąk.

sam sakrament to przysięga: oboje podają sobie prawe dłonie, ksiądz nakłada na nie stułę i każde mówi:

Ja, N., biorę ciebie. N., za żonę (męża) i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci

a kapłan potwierdza zawarcie małżeństwa słowami:

Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela». Małżeństwo przez was zawarte, ja powagą Kościoła potwierdzam i błogosławię w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen

Teraz  wzajemnie nakładają sobie obrączki- symbol zjednoczenia na zawsze.

Mąż nakłada na serdeczny palec żony obrączkę przeznaczoną dla niej i zwracając się do niej po imieniu mówi: (Imię) przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Podobnie żona nakłada na palec męża obrączkę, mówiąc te same słowa.

Najczęściej sakrament małżeństwa przyjmuje się uroczyście, w kościele, w czasie Mszy Świętej. To wielkie przeżycie nie tylko dla małżonków i ich rodzin, ale całej wspólnoty. W przypadkach nagłych wystarczy ksiądz i dwoje kochających się ludzi.

• można zawrzeć małżeństwo w Kościele z osobą niewierzącą lub innego wyznania. Spytaj proboszcza o warunki.
• Kościół Katolicki traktuje małżeństwo jako nierozerwalne. Nie ma zatem rozwodów. Jednak można/oby nie było trzeba/ starć się o stwierdzenie nieważności zawartego małżeństwa, jeśli istnieją ku temu powody. Tu informacji udzieli kuria diecezjalna. Polega to na orzeczeniu przez sąd kościelny, że w chwili zawierania małżeństwa nie było wszystkich okoliczności do tego, żeby sakrament był ważny, zatem jest on nieważny.

Kapłaństwo                  

Moc Chrystusa przekazana apostołom i kolejno ich następcom/biskupom/ do sprawowania innych sakramentów, czyli przekazywania Łask Bożych, darów Bożych dla człowieka. Ta ciągłość przekazywania Chrystusowej władzy pochodzącej od Boga Ojca przez Ducha Świętego od apostołów na kolejnych biskupów nazywa się sukcesją apostolską. Są trzy stopnie tego sakramentu:

• diakonat– przyjmują go mężczyźni nieżonaci przed otrzymaniem święceń prezbiteriatu/czyli kapłańskich/ albo też mężczyźni żonaci, którzy w Kościele obrządku łacińskiego nie mogą otrzymać dalszych święceń. Diakon może: chrzcić, błogosławić małżeństwo, prowadzić pogrzeb, głosić kazania, asystować w czasie mszy świętej i uroczystych nabożeństw. W Polsce jest coraz więcej diakonów stałych, czyli mężczyzn żonatych przyjmujących ten sakrament.

• prezbiteriat– to święcenia zobowiązujące do celibatu czyli bezżenności.  Przyjmujący te święcenia zostaje kapłanem- księdzem. Może sprawować praktycznie wszystkie sakramenty, oprócz bierzmowania, choć i ten- za zgodą biskupa i sakramentu kapłaństwa we wszystkich trzech stopniach.

• biskupstwo– pełnia święceń. Mogą sprawować wszystkie sakramenty, w tym wyświęcać diakonów, prezbiterów  i udzielać święceń biskupich. Biskup może być wyświęcony w sposób ważny tylko przez innego biskupa, który pozostaje w łączności z Kościołem. Podobnie kapłan i diakon.

Do przyjęcia sakramentu kapłaństwa kandydaci przygotowują się w seminariach duchownych. Nauka i formacja trwa 6 lat. W Kościele Katolickim obrządku wschodniego-Grekokatolickim kapłanami mogą zostać także żonaci mężczyźni. Ale nie biskupami. sakrament kapłaństwa jest „nieodwracalny” – nawet jeśli ksiądz zostanie zwolniony ze swoich zobowiązań przez władzę kościelną/ zasuspendowany lub przeniesiony do stanu świeckiego/, to moc sakramentu w nim pozostaje.

Chrystus powołuje niektórych ludzi „do zadań specjalnych”. Kapłani to taka jednostka operacyjna. Nawet, jeśli po ludzku są słabi, to działają w momencie udzielania sakramentów w Jego Imieniu i Jego mocą. Ich życie ma być szczególną służbą Bogu i ludziom.  Bez kapłanów nie ma Mszy Świętej, spowiedzi i innych sakramentów. Wielu rok rocznie jest zabijanych z powodu swojej wiary. Wszyscy wierni powinni modlić się i wspierać tych, przez których Pan Bóg przesyła nam Siebie. Biskup- to pasterz i ojciec. Biskup ma pod opieką diecezję- jest odpowiedzialny za prowadzenie Ludu Bożego czyli wiernych drogami Bożymi. Jego pouczeń z dziedziny moralności i wiary powinniśmy słuchać.

Wszystko zaczęło się w Wielki Czwartek w czasie Ostatniej Wieczerzy

jak zostać księdzem-instrukcja obsługi

jak zostać księdzem

Słowniczek;

sutanna– tradycyjny strój księdza. Czarna, długa suknia zapinana na ….33 guziki, kiedyś robione z końskiego włosia.

koloratka– biały, sztywny kołnierzyk przy sutannie lub koszuli księżowskiej                            

biret– księżowskie nakrycie głowy, dziś rzadko używane

proboszcz– „szef” parafii- jednostki terytorialnej czyli wspólnoty gromadzącej się wokół kościoła parafialnego

wikary– ksiądz pomagający proboszczowi

rezydent– ksiądz mieszkający na plebanii, ale nie mający stałych obowiązków w parafii np. emeryt lub student.

plebania– dom księży przy kościele parafialnym.

kleryk-ten, który przygotowuje się do kapłaństwa

alumn– jak wyżej- student w seminarium duchownym

dziekan– „szef” dziesięciu parafii leżących blisko siebie nazywanych dekanatem.